Türk edebiyatının 'Mona Roza'sı 70 yıl sonra sessizliğini bozdu: Sezai Karakoç'u vefatından bir ay kadar evvel gördüm o olduğunu bilseydim bir kahve içmek isterdim

Turk-Edebiyatinin-Mona-Rozasi-70-Yil-Sonra-Sessizligini-Bozdu-Sezai-Karakocu-Vefatindan-Bir-Ay-Sfndapvs.jpg

Şair Sezai Karakoç’un ismine Mona Roza şiirini yazdığı, Cemal Süreya’nın uğruna soyadından bir harf eksilttiği 94 yaşındaki

Muazzez Akkaya, “Bana yazılan şiirleri vakit içinde ne yazık ki kaybettim, buna nitekim üzülüyorum, keşke saklasaydım.” dedi.

Mülkiye Mektebi’nin 1950’li yıllardaki öğrencileri Cemal Süreya ve Sezai Karakoç, gönlünü sınıf arkadaşları Muazzez Akkaya’ya kaptırdı.

Aynı vakitte yakın arkadaş olan, birbirlerine Akkaya’ya yazdıkları şiirleri okuyan iki büyük şair, genç bayan için kaybeden tarafın soy isminden bir harfi eksilteceği argümana bile tutuştu.

Kim Muazzez’in gönlünü kazanırsa oburu soy isminden sonsuza kadar bir harfi silecekti. Rivayet o ki iddiayı Cemal Süreyya kaybetti ve soy ismindeki “y” harfinden vazgeçti.

Şair Karakoç ise Akkaya için edebiyatın en dokunaklı şiirlerinden, “Tek Gül” manasına gelen “Mona Roza”yı kaleme aldı. Bu şiirde kıta başlarındaki harfler yan yana getirildiğinde “Muazzez Akkayam” akrostişi ortaya çıkıyordu.

‘Mona Roza’ 70 yılı aşkın mühlet gizemini korudu

Mona Roza’nın sırrı 2007’de kamuoyuna yansıdı fakat periyoda ait birçok detay 70 yılı aşkın müddet gizemini korudu.

Yaşama veda eden iki şairin hafızalara kazınan aşk şiirlerinin baş kahramanı, şimdilerde 94 yaşına basan, evlatları ve 6 torunuyla keyifli bir hayat süren Muazzez Akkaya ise uzun yıllar sonra sessizliğini bozdu.

Akkaya, açıklamalarıyla hem o periyoda ışık tuttu hem de Cumhuriyet’in birinci 10 yılında doğan, 1950’lilerin Türkiye’sinde maliye ve hukuk eğitimini tamamlayarak, kendi ayakları üzerinde durma gücünü gösteren Muazzez’in bilinmeyen taraflarını anlattı.

“Genç Cumhuriyet’in çocukları, gururlu bir nesildik”

Geyve’de 1930’da dünyaya gelen, yakın vakitte hayatı Emine Öte tarafından “Mahrem Şiir: Mona Rosa” ismiyle kitaplaştırılan Akkaya, babası Hamit Akkaya’nın Kurtuluş Savaşı’nda vazife aldığını, İstiklal Madalyası’nın bulunduğunu belirterek, ailesinin Cumhuriyet’in değerini bildiğini ve okumak isteyen kız evlatlarına daima takviye olduğunu vurguladı.

Ciddi yokluk ve zorluklarla gayret etmiş bir aile olduklarını söyleyen Akkaya, “Bizler İstiklal Harbi’nden yeni çıkmış genç Cumhuriyet’in çocukları, gururlu bir kuşaktık. Genç kızlara, bayanlara paha veren Cumhuriyet’le birlikte çok memnunduk.” dedi.

Mülkiye’nin yatılı imtihanını kazanan birinci kız öğrenci

Kandilli Lisesi’ni bitirmesinin akabinde 1949’da Mülkiye Mektebi’nin yatılı imtihanını kazanan birinci kız öğrenci olduğunu fakat o devir kız yatakhanesi olmadığı için okula meskenden gidip geldiğini anlatan Akkaya, birinci yılında iki kız olarak başladıkları üniversite yıllarında zorlanmadığını, sonrasında 8 kız öğrenci arkadaşıyla hoş anılar biriktirdiklerini söz etti.

“Cemal Süreya cebime şiirler koyardı”

Muazzez Akkaya, Sezai Karakoç ve Cemal Süreya’nın kendisine olan sevgisine ait, “Cemal Süreya daha çok cebime şiirler koyardı. Sonra sınıfa girince tıpkı şiiri tahtada da görürdüm. Şiirlerin ona ilişkin olduğunu sonradan öğrendim. Ben o periyot bu halde bir arkadaş edinmeyi, ilerletmeyi hiç düşünmedim.” diye konuştu.

“Sezai Karakoç benden küçüktü, birinci handikap oydu”

Sezai Karakoç’un ise daha ısrarcı bir halinin bulunduğunu vurgulayan Akkaya, o periyot yaşananları şu sözlerle lisana getirdi:

“Büyüklerimizin başımıza çiviyle çaktıkları birtakım fikirler var, ‘erkek yaşça büyük, hanımı ondan küçük olmalı’ üzere. Annem-babam, etrafımdaki herkes de böyleydi. Sezai Karakoç da benden 1-2 yaş kadar küçüktü, benim için birinci handikap oydu aslında. Bu nedenle ihtimalini bile düşünmedim zira başımda yaş konusu yerleşmişti.”

“Soy ismindeki harfi bizi birebir masada gördüğü için sildirdi”

Cemal Süreya’nın soy isminden bir harfi eksilttiği olaya da birinci defa açıklık getiren Akkaya, şöyle konuştu:

“Benimle gelip konuşmaya hiç çalışmadı. Bir teze girmişler, onun sonucu soy isminden bir harfi attığı hakikat. Hangimiz daha ileride olursak, oburu bir şeyinden vazgeçecek diye teze girmişler. Bu olay olduğunda Mülkiye’nin kafesinde arkadaşlarımızla oturuyorduk. Arkadaşlarım yanlarında Sezai Karakoç’la gelmişti. Birebir masadaydık. Sonra başka arkadaşlar kalkıp gidince ve yalnızca Sezai Karakoç’la benim masada kaldığım anı görünce Cemal Süreya, soy isminden bir harfi sildirmiş. Bana bu türlü izah etmişlerdi.”

“Tercih yapmayı hiç düşünmedim, eşimle keyifli bir hayatım oldu”

Sezai Karakoç’la da ayrıntılı hiçbir diyaloğunun olmadığını vurgulayan Akkaya, “Üniversite 2. sınıftaydık. Yazdığı şiirleri bana vermek için çok uğraşıyordu, ben mecburen tekrar ısrar etmesin diye alıyordum. Fakat dediğim üzere o vakitler okuldan biriyle arkadaş olmayı, ikisinden birini tercih etmeyi hiç düşünmedim. Okul sonrası seçtiğim eşim, o da Mülkiye mezunu olan merhum Orhan Giray’la çok memnun bir hayatım oldu, 4 hoş evlat yetiştirdik.” sözünü kullandı.

“Keşke o şiirleri saklasaydım, bunun için üzülüyorum”

Karakoç ve Süreya’ya yakınlık gösterecek, umut verecek bir davranışta da bulunmadığının altını çizen Akkaya, üniversitede toplumsal, güç dolu bir öğrenci olduğunu ve pinpon oynamayı çok sevdiğini aktardı.

Muazzez Akkaya, “Bana yazılan şiirleri vakit içinde ne yazık ki kaybettim, buna sahiden üzülüyorum. Evlenirken sorun olmasın diye düşünerek ablamın konutunda bir yere koymuştum. Sonra da eşimle bir sorun yaşamayalım diye geri almadım. Maalesef orada da şiirler vakitle telef oldu. Buna hakikaten üzülüyorum, keşke o şiirleri saklasaydım.” formunda konuştu.

“Sezai Karakoç’u vefatından bir ay evvel kıyıda gördüm”

Muazzez Akkaya, ömrü boyunca evlenmemeyi tercih eden Karakoç’a ait, şunları kaydetti:

“Böyle bir duruma sebep verdiysem diye üzülüyorum fakat bir yerden de teselli oluyorum zira hiçbir yakınlık göstermedim, umut vermedim. Lakin üzüldüğüm bir şey var, Sezai Karakoç’u vefatından bir ay kadar evvel Fenerbahçe kıyısında gördüm. Karşıdan yürüyordu ve o kadar dikkatli bana bakıyordu ki… Fakat beyaz saçları, sakalları olunca tanıyamadım. Bir müddet sonra gazetede vefat ilanını görünce onun Sezai Karakoç olduğunu anladım. Şayet o olduğunu bilseydim, bir kafede oturup birlikte bir kahve içmek isterdim.”

“Eşimin bana yazdığı şiir daima hatırımda”

Sezai Karakoç ve Cemal Süreya’nın kendisine olan sevgisini eşi Orhan Giray’ın hiç lisana getirmediğini anlatan Akkaya, “Rahmetli eşimle çok memnun günler geçirdik, yeterli ki de onu seçmişim. Eşimle bu bahisleri hiç konuşmadık fakat tahminen de haberi vardı. Zira bana küçük bir şiir de yazmıştı. Dizeleri hatırımda, ezberimde,

‘İsterim ömrümce, buldum ben gönlümce/Gözlerimde yaş, dilekle demlenince’

bu türlü bir şiirdi. Tahminen çok küçük bir şiir ancak emek verip, buna uğraşması benim için çok değerliydi.” dedi.

Akkaya, edebiyat tarihinde ismine şiir yazılan çok fazla bayan olduğunun da altını çizdi.

“Hayatımın kitaplaştırılmasından onur duydum”

Hayatının Emine Öte tarafından kaleme alınan, “Mahrem Şiir: Mona Rosa” isimli kitapta bir ortaya getirilmesinden memnunluk ve onur duyduğunu tabir eden Akkaya, “Emine Hanım, torunlarımdan birinin edebiyat öğretmeniydi. Torunum benden bahsedince o da hayatımı kitaplaştırmak istedi. Bu vesileyle tanıştık, sağ olsun hoş bir kitap yazdı.” diye konuştu.

Mülkiye’nin akabinde hukuk okuduğunu, 30 yıl boyunca Hazine avukatlığı yaptığını ve bir yandan da dört çocuk büyüttüğünü belirten Akkaya, tüm zorluklarına rağmen işini bırakmayı hiç düşünmediğini söyledi.

Yanına aldığı, maddi zorluklar içerisindeki bir genç kızın dayanağıyla çocuklarını büyüttüğünü vurgulayan Akkaya, bugünün kız çocuklarına da “Kız çocuklarının kesinlikle eğitimlerini alması, çalışmaları ve kendi ayakları üzerinde durmaları lazım.” teklifinde bulundu.

Zaman içerisinde dört evladından birini kaybettiğini, İstanbul’da yaşadığını, torunlarıyla vakit geçirmeyi ve kitap okumayı çok sevdiğini aktaran Akkaya, birebir vakitte sivil toplum kuruluşlarında misyon aldığını, toplumsal ömürden hiç kopmadığını ve hayatını renklendirmek için çabaladığını kelamlarına ekledi.

“Kitabımı Cumhuriyet’in 100. yılında Türk bayanlarına armağan olarak çıkarttım”

Yazar Emine Öte de Cumhuriyet’in 100. yıl dönümünde okuyucuyla buluşan “Mahrem Şiir: Mona Rosa” kitabına ait, şu değerlendirmelerde bulundu:

“Türk edebiyatına damga vuran birçok şairle birlikte ölümsüzleşen bayanlar da var. Bence Muazzez Hanım da onlardan biri. Kitap, yalnızca aşkı değil, bir Cumhuriyet bayanı Muazzez Hanım’ı, genç Cumhuriyet’i ve kızların eğitim almasının ne derece değerli olduğunu işliyor. Mülkiye Mektebi’ni bitirip çok değerli noktalara gelen bayanlar var. Bu niyetle de kitabımı Cumhuriyet’in 100. yılında, 29 Ekim’de Türk bayanlarına bir armağan olarak çıkarttım. Cumhuriyetimizin 100. yılına armağan olsun, Muazzez Hanım’ın hayatı genç jenerasyonlara örnek olsun istedim.”

Öte, bayanların hayatın her alanında, idare kademelerinde ve siyasette daha çok var olması temennisinde bulundu.